مالیات در استرابیا

یکی‌ از خوشترین روزهای سال اینجا تقریبا از اواخر می شروع می‌شه تا آخر ژولای.
البته این روزها برای یک سری از کارمندان روزهای خیلی پرکاریه ولی در نهیات همه خوش حالن. چرا؟ چون آخر سال مالیه. برای خریدار و فروشنده عالیه. تقریبا همه جا حراجه. فروشنده‌ها که تقریبا قد یک سال فروش می‌کنن، و خریداران هم اکثرا صبر می‌کنن و خریدهای اصلیشون رو میذارن برای این موقع از سال. تخفیف و آفر‌های خیلی‌ خوب.
۳۰ ژوئن آخرین روز از ساله مالی حساب می‌شه. ولی‌ چرا ملت این همه خوش حالن و خرج می‌کنن؟ به خاطره پدیده‌ای به اسم تکس کلیم tax claim .
 باید بگم که اینجا وقتی‌ کسی‌ استخدام می‌شه میگن حقوق شما سالی‌ اینقده. و بر همین اساس مالیات هم درصدی از کل این مبلغه. اینجا بیشتر شرکتا هفتگی حقوق میدن، بعضیها هر ۲ هفته، بعضیها هم ماهانه به همین دلیل اون درصدی که رو کل مبلغ سالانه حساب می‌شه کمتر از کل مالیاتی می‌شه که پرداخت شده با توجه به این که $۶۰۰۰ اول حقوق مالیات نداره. در عین حال هزنیه ای که در طول سال در رابطه با کار میکنی‌ رو میتونی‌ از مالیاتی که پرداختی کم کنی‌ (البته این شامل حال پول رفت و آمد به محل کار نمی‌شه).
خلاصه این که از اول ژولای شرکت‌ها و هر بیزینسی که کارمند داشته باید یه برگه بده به کارمنداش که شما در طول سال اینقدر حقوق گرفتی‌ و اینقدر مالیات دادی. و  ملت از اون تاریخ راه میفتن می‌رن پیش حساب داراشون که کار حساب و کتاب مالیاتشون رو بکنه. تقریبا اکثر آدما حد آقل تا $۱۰۰۰ می‌تونن از دولت پس بگیرن، که ۲ هفته بعد از اینکه این کار انجام شد دولت چکش رو می‌فرسته دم خونه.
فکر کنم که دیگه حالا همه میفهمن که چرا این چند ماه ماه خوبیه، چون همه کلی‌ پول دستشون میاد و فروشنده‌ها هم براش نقشه میکشن.

چند روز پیش خانومی رو دیدم که می‌خواست به بچه نو زادش شیر بده. یه چیزی مثل شنل از تو ساکش در آورد که دور تا دورش دوخته شده بود که از گردن تنش کرد و بچه رو برد زیرش و بهش شیر داد.

یادم افتاد که بارها این صحنه رو در ایران دیدم از دوست و آشنا و غریبه که با بد بختی به بچه شیر میدن، خودشون رو کج می‌کنن، پشتشون می‌کنن یا بعضی‌ هم که خیلی‌ راحت به بچه شیر میدن.

اگه ما با حیا ایم پس اینجای‌ها چین؟؟؟؟؟؟؟ یعنی‌ تا به حال به فکر هیچ کدوم از زنان بچه دار تو ایران  نرسیده که می‌تونن یه هم چین چیزی برای خودشون درست کنن؟؟؟؟

ایران - استرالیا

امروز تو شرکت برای همه یه دوره ۲ ساعته کلاس خدمات مشتری گذاشته بودن. معلممون آخر اوزی بود با یه لهجهٔ وحشتناک که من از اول تا آخر فقط داشتم تو دهانش رو نگاه می‌کردم شاید که از حرکت لبهاش بیشتر بفهمم چی‌ میگه. یکی‌ از چیزهای که تو این کلاس مطرح شد صفت و خصوصیت استرالیا یها بود به این ترتیب: تنبل، به کسی‌ سرویس نمیدن ولی‌ توقع زیاد از سرویس دهنده دارن، خیلی‌ اهل تغییر نیستن با وجودی که خیلی‌ حرف از تغییر میزنن، پر حرف، پر مدعا، ......
حالا میفهمم که چرا ما ایرانیها اینقدر در استرالیا احساس غربت نمی‌کنیم و اینجا رو مثل خونه خودمون میدونیم.....

خوب خدا را شکر که دانشمندان برای این سوال هم جوابی‌ پیدا کردن که: اول مرغ بود یا تخم مرغ؟ که جواب هست مرغ.