۱۳۸۸ بهمن ۱۸, یکشنبه

نه Nine

فیلم نه Nine شاید یکی‌ از بهترین فیلم‌های که دیدم. یک فیلم به تمام معنی‌ سینمایی. با فیلمبرداری و نورپردازی فوق العاده. بازیهای عالی‌، تدوین خدا....‌
ها ها یک صحنه با حالش اینجا بود که گویدو یه جایی پاپ رو می‌بینه و ازش می‌پرسه تو واقعا به خدا اعتقاد داری؟؟؟؟‌ها ها‌ها ها و یا صحنه‌های که نشون میده ما آدم‌ها هر چقدر که از لحاظ سنی‌ یا موقعیت بزرگ باشیم باز هم چقدر به هم وابسته ایم و چقدر احتیاج داریم که دوست داشته بشیم به خصوص از جانب یه کسانی‌ که همیشه به عشقشون اطمینان داریم مثل مادر و دوست بداریم بقیه آدم‌ها رو. و این که تمام چیزهای کوچیک بچه گی چه رول بزرگی‌ تو شخصیت بزرگی‌ ما ایفا میکنه. و این که اخلاقیات میتونه باعث آرمش آدم‌ها بشه هر چند که خیلی‌ وقت‌ها خودشون ازش فرا می‌کنن و به قولی‌ دوست دارن که زیر آبی‌ برن.

فیلم از نظر تکنیک سینمایی غوغا میکرد ولی‌ برای من از همه چی‌ قشنگ ترش به غیر لذت بردن از زیبایی هنر حرفه‌ای و شخصی‌، پنلوپه کروز، فرگی، کیت هادسن، نیکول کیدمن، ماریون کتیلارد، صوفیا لرن، مفهوم غیر مستقیم فیلم بود که گویدو رو یه آدم آشفته و گم شده نشون میده که نمیدونه چی‌ از دنیا می‌خواد و نشون میده که باور نداره که ۵۰ ساله است و باید مثل ۵۰ ساله‌ها رفتار کنه و به نظر من می‌خواست نشون بده که این درد همست ولی‌ همهٔ ما با یک نقاب موفقییت و "من همه چی‌ میدونم" این ترس و سر گشتگی رو پنهان می‌کنیم.
اگر از فیلم موزیکال خوشتون میاد حتما حتما توصیه می‌کنم که این فیلم رو ببین، من که پایم یه بار دیگه این فیلم رو ببینم......

هیچ نظری موجود نیست: