تعادل، دلیل اصلی ماندگاری همه چی هست از دنیا و ادمهاش بگیر برو جلو و از همه نزدیکتر هم بدن خودمون تا وقتی همه چیش متعادل هست ما هم احساس سلامتی می‌کنیم ولی خدا اون روز رو نیاره که یه موادی تو بدنمون کم یا زیاد بشه دیگه کلی باید غذا خوردن، خوابیدن، محیط، ورزش کردن .... همه چیرو تحت نظر بگیری و براش برنامه ریزی کنی که کار به جاهای باریکتر نکشه.
یکی دیگه از چیزهای که خیلی احتیاج به تعادل داره و در واقع ضامن اصلی سلامت یک خونوادست اقتصاد اونه.
خانوم الیزابت وارن استاد دانشگاه هاروارد در حل حاضر تمرکزش بر روی بحث سلامت "اقتصاد طبقه متوسط" است به خصوص در شرایط فعلی که رکود اقتصادی گریبان همهٔ کشورها رو به نوعی گرفته.
http://en.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Warren از این لینک میتونین راجع به شخص ایشون اطلاعات کسب کنین.
به نظر این استاد زندگی یه خانواده زمانی تعادل داره که همه چیز به جا و درست باشه و هیچ چیزی فدای چیز دیگه نشه مثلا همهٔ افراد خانواده احتیاج به تفریح و شادی دارن همونطور که باید یک پشتوانه مالی داشته باشن و در کنارش از عهده هزینه‌ها هم بر بیان که اگر هر کدوم از اینا فدای اون یکی بشه در واقع تعادل و سلامت خانواده مختل میشه.
به نظر ایشون اقتصاد خانواده ۳ عنصر اصلی داره:
هزینه، خواسته (عامل شادی یا تفریح)، پس انداز.
ایشون یک فرمول معرفی میکنه که از کلّ در آمد خانواده ۵۰% باید بابت هزینه خرج بشه، ۳۰% به تفریح و ۲۰% هم برای پس انداز باشه.
هزینه شامل: صورتحساب‌های آب، برق، گاز، تلفن، موبایل ،بیمه،اجاره خونه یا قسط مربوط به وام خونه،هزینه بنزین و رفت و آمد ...
دسته دوم که خوب طبق اسمش معلومه که هر چی که باعث شادی و تفریح باشه است. اما این خیلی محدود است به این ترتیب که مثلا در مورد خرید مواد غذای میگه هر چی که باید به بدن برسه و ضروری هست میشه جزو هزینه اما هر مواد خوراکی دیگه‌ای میشه جزو دسته خواسته. مثلا خرید گوشت، نان، برنج یه هزینست اما اگر بستنی بخری یا نوشابه در واقع داری از اون ۳۰% خواسته خرج میکنی. (قابل توجه عزیزان در ایران که خدا رو شکر همه مثل پادشاه زندگی می‌کنن و همه چی میخوان) یا چه میدونم خرید کفش، لباس، بیرون غذا خوردن،.....
نکته مهم اینه که در یک ماه (اون دوره که در آمد داری) خرج کردن برای خواسته به هیچ وجه نباید از اون بودجه ۳۰% بیشتر بشه و به قولی از ماه بعدش نباید پیش خور کرد. حالا اینجا دیگه انتخاب با خودتون هست که اون ۳۰% رو به خریدن پفک و چیپس و نوشابه اختصاص بدی یا چه بدونم بری سینما و.....
۲۰% هم که حتما باید برای پس انداز کنار گذشته بشه. باز پرداخت بدهی کارت‌های اعتباری رو یه جور پس انداز می‌دونن به ایندلیل که بهره روی مبلغ خرج شده از این کارتها روزانه حساب میشه و همینطور به مبلغ بدهی اضافه میکنه و دیگه این که هر کدوم از ما مطمعنا به اهمیت داشتن پس انداز واقفیم.
این رو خیلی از ماها میگیم (به خصوص در ایران) که برج ما از خرجمون بیشتر است و این بر میگرده به اختصاص دادن مبلغ زیادی به خواسته هامون. در این صورت باید که یه باز نگری کلی به دخل و خرجمون بکنیم و اون هزینه‌های غیر ضروری رو حذف کنیم.
برای خیلی از ماها در آمد یه چیز ثابت هست که همون هم با تلاش فراوان به دست میاد. پس برای متعادل کردن سلامت اقتصادی خانواده بهتر که روی هزینه‌ها یه کنترلی بکنیم.
این استاد توصیه میکنه که ۱- بلافاصله پس از کسب در آامد این تقسیم بندی ۵۰%، ۳۰% ،۲۰% رو انجام بدیم و پول هر کدوم رو کاملا جدا کنیم و هر کدوم رو جای بذاریم که با بقیه قاطی نشه. ۲- هزینه‌های غیر ضروری رو حذف کنیم.
یک مثالی میزنن که خانواده‌ای بهشون مراجعه میکنه به ایندلیل که میگن ما هیچ وقت هیچ هزینه اضافی نمیکنیم همیشه چیزهای ارزون میگیرم، بیرون از خونه غذا نمیخوریم اصلا گردش و تفریح نداریم،.... با بر رسی در آمد و هزینه این خانواده مشخص میشه که هزینه این خانواده بیشتر از ۸۰% در آمد هست به این دلیل که قسط وام منزل و ماشین زیادی میدن این استاد این خانواده رو راهنمای میکنه که از این فرمول استفاده کنن به این ترتیب خانه و ماشین رو پس میدن و در ازاش خونه و ماشینی رو میگیرن که ارزونتر باشه. به این ترتیب کلی از هزینه کم میشه.
میگن برای این که بفهمیم که چیزی که میخواهیم بخریم جزو هزینست یا خواسته باید از خودمون بپرسیم که آیا میتونیم ۶ ماه بدون اون چیز زندگی کنیم و صادقانه باید جواب این سوال رو بدیم اگر جواب منفی بود یعنی نمیتونستیم بدون اون چیز ۶ ماه دوام بیاریم پس باید جزو باید و هزینه باشه در غیر این صورت یک خواسته است.
البته یک سری از وسایل یا خوراکی‌ها اینقدری با زندگی امروزه ما مخلوط شده که خیلی سخته جواب این سوال رو دادن اما این یه باید است وگرنه خوب به مشکلات بزرگی بر خواهیم خورد.
توضیحات بیشتر رو در پست‌های بعدی مینویسم.
خانوم الیزابت وارن استاد دانشگاه هاروارد در حل حاضر تمرکزش بر روی بحث سلامت "اقتصاد طبقه متوسط" است به خصوص در شرایط فعلی که رکود اقتصادی گریبان همهٔ کشورها رو به نوعی گرفته.
http://en.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Warren از این لینک میتونین راجع به شخص ایشون اطلاعات کسب کنین.
به نظر این استاد زندگی یه خانواده زمانی تعادل داره که همه چیز به جا و درست باشه و هیچ چیزی فدای چیز دیگه نشه مثلا همهٔ افراد خانواده احتیاج به تفریح و شادی دارن همونطور که باید یک پشتوانه مالی داشته باشن و در کنارش از عهده هزینه‌ها هم بر بیان که اگر هر کدوم از اینا فدای اون یکی بشه در واقع تعادل و سلامت خانواده مختل میشه.
به نظر ایشون اقتصاد خانواده ۳ عنصر اصلی داره:
هزینه، خواسته (عامل شادی یا تفریح)، پس انداز.
ایشون یک فرمول معرفی میکنه که از کلّ در آمد خانواده ۵۰% باید بابت هزینه خرج بشه، ۳۰% به تفریح و ۲۰% هم برای پس انداز باشه.
هزینه شامل: صورتحساب‌های آب، برق، گاز، تلفن، موبایل ،بیمه،اجاره خونه یا قسط مربوط به وام خونه،هزینه بنزین و رفت و آمد ...
دسته دوم که خوب طبق اسمش معلومه که هر چی که باعث شادی و تفریح باشه است. اما این خیلی محدود است به این ترتیب که مثلا در مورد خرید مواد غذای میگه هر چی که باید به بدن برسه و ضروری هست میشه جزو هزینه اما هر مواد خوراکی دیگه‌ای میشه جزو دسته خواسته. مثلا خرید گوشت، نان، برنج یه هزینست اما اگر بستنی بخری یا نوشابه در واقع داری از اون ۳۰% خواسته خرج میکنی. (قابل توجه عزیزان در ایران که خدا رو شکر همه مثل پادشاه زندگی می‌کنن و همه چی میخوان) یا چه میدونم خرید کفش، لباس، بیرون غذا خوردن،.....
نکته مهم اینه که در یک ماه (اون دوره که در آمد داری) خرج کردن برای خواسته به هیچ وجه نباید از اون بودجه ۳۰% بیشتر بشه و به قولی از ماه بعدش نباید پیش خور کرد. حالا اینجا دیگه انتخاب با خودتون هست که اون ۳۰% رو به خریدن پفک و چیپس و نوشابه اختصاص بدی یا چه بدونم بری سینما و.....
۲۰% هم که حتما باید برای پس انداز کنار گذشته بشه. باز پرداخت بدهی کارت‌های اعتباری رو یه جور پس انداز می‌دونن به ایندلیل که بهره روی مبلغ خرج شده از این کارتها روزانه حساب میشه و همینطور به مبلغ بدهی اضافه میکنه و دیگه این که هر کدوم از ما مطمعنا به اهمیت داشتن پس انداز واقفیم.
این رو خیلی از ماها میگیم (به خصوص در ایران) که برج ما از خرجمون بیشتر است و این بر میگرده به اختصاص دادن مبلغ زیادی به خواسته هامون. در این صورت باید که یه باز نگری کلی به دخل و خرجمون بکنیم و اون هزینه‌های غیر ضروری رو حذف کنیم.
برای خیلی از ماها در آمد یه چیز ثابت هست که همون هم با تلاش فراوان به دست میاد. پس برای متعادل کردن سلامت اقتصادی خانواده بهتر که روی هزینه‌ها یه کنترلی بکنیم.
این استاد توصیه میکنه که ۱- بلافاصله پس از کسب در آامد این تقسیم بندی ۵۰%، ۳۰% ،۲۰% رو انجام بدیم و پول هر کدوم رو کاملا جدا کنیم و هر کدوم رو جای بذاریم که با بقیه قاطی نشه. ۲- هزینه‌های غیر ضروری رو حذف کنیم.
یک مثالی میزنن که خانواده‌ای بهشون مراجعه میکنه به ایندلیل که میگن ما هیچ وقت هیچ هزینه اضافی نمیکنیم همیشه چیزهای ارزون میگیرم، بیرون از خونه غذا نمیخوریم اصلا گردش و تفریح نداریم،.... با بر رسی در آمد و هزینه این خانواده مشخص میشه که هزینه این خانواده بیشتر از ۸۰% در آمد هست به این دلیل که قسط وام منزل و ماشین زیادی میدن این استاد این خانواده رو راهنمای میکنه که از این فرمول استفاده کنن به این ترتیب خانه و ماشین رو پس میدن و در ازاش خونه و ماشینی رو میگیرن که ارزونتر باشه. به این ترتیب کلی از هزینه کم میشه.
میگن برای این که بفهمیم که چیزی که میخواهیم بخریم جزو هزینست یا خواسته باید از خودمون بپرسیم که آیا میتونیم ۶ ماه بدون اون چیز زندگی کنیم و صادقانه باید جواب این سوال رو بدیم اگر جواب منفی بود یعنی نمیتونستیم بدون اون چیز ۶ ماه دوام بیاریم پس باید جزو باید و هزینه باشه در غیر این صورت یک خواسته است.
البته یک سری از وسایل یا خوراکی‌ها اینقدری با زندگی امروزه ما مخلوط شده که خیلی سخته جواب این سوال رو دادن اما این یه باید است وگرنه خوب به مشکلات بزرگی بر خواهیم خورد.
توضیحات بیشتر رو در پست‌های بعدی مینویسم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر